"O malowidłach Pompei byłbym w humorze książkę napisać" - Mickiewicz w Pompejach/"I would be in a mood to write a book about Pompeii paintings" - Mickiewicz's visit to Pompei

Adam Mickiewicz zwiedził Pompeje podczas swojego pobytu w Neapolu w 1830 roku (o którym piszę tutaj). 5 czerwca w drodze powrotnej z kilkudniowej wycieczki do Salerno, poeta odwiedził ruiny starożytnego miasta w towarzystwie przyjaciół - Antoniego Edwarda Odyńca oraz Siemiona i Anastazji Chlustinów.

 Oglądane ruiny wywarły na nim tak duże wrażenie, że przed samym wyjazdem z Neapolu postanowił zobaczyć Pompeje po raz drugi.18 czerwca spędził cały dzień spacerując po tym wymarłym mieście. Był zachwycony jego pięknem. Intensywność wrażeń była dodatkowo potęgowana przez świadomość, że oglądane ruiny to jedynie namiastka dawnej świetności Pompejów.

Adam Mickiewicz visited Pompeii in 1830, during his stay in Naples (you can read about it here). On June 5, on the way back from a few days trip to Salerno, the poet visited the ruins of the ancient city in the company of friends - Antoni Edward Odyniec, siemon and Anastasia Chlustin.

 The ruins made such a great impression on him, that he decided to visit Pompeii for the second time. On June 18, he spent the whole day walking around this extinct city. He was delighted with its beauty, especially since the ruins are only a trace of the former splendor of Pompeii.

W liście do Franciszka Malewskiego Mickiewicz poświęcił Pompejom cały akapit:

„Forum Pompei z kolumnami połamanymi, świątyniami i podstawami posągów najwspanialszym jest komentarzem forum rzymskiego. Nie można wystawić sobie, nie widząc, gustu i elegancji starożytnych; wszystkie sprzęty, od ołtarza aż do szal i wag miejskich, wiader i kociołków, zdaje się, że były rysowane przez dekoratorów dla teatru, dla wystawienia jakiej opery i baletu. Każdy pyta, gdzie w Pompei mieszkali biedni ludzie, bo każdy domek jest cackiem, jak gdyby dla ubrania ogrodu jakiego zbudowany. Szkoda, że wszystkie ozdoby odarto i przeniesiono do Muzeum. O malowidłach Pompei byłbym w humorze książkę napisać, a przynajmniej jaką deklamacją akademicką. Mało arcydzieł malarstwa nowożytnego może stanąć obok cudownych fresków, a rysunek zdaniem wszystkich nieporównany. Żadna galeria nie sprawiła na mnie tak wielkiego wrażenia.”

In a letter to Franciszek Malewski, Mickiewicz devoted the whole paragraph to describe his impression of Pompei:

“Pompei forum with broken columns, temples and foundations of statues is the most wonderful commentary of the Roman forum. You can not imagine, without seeing, the taste and elegance of the ancients; all equipment, from the altar to city scales and weights, buckets and kettles; it seems that they were drawn by the decorators for the theater, for the production of an opera and ballet. Everyone asks where poor people lived in Pompeii, because every house is a trinket, as if to decorate the garden which it was built. It is a pity that all decorations were taken away and moved to the Museum. I would be in a mood to write a book about Pompeii paintings, or at least some academic declamation. Few masterpieces of modern painting can stand next to wonderful frescoes; and the drawing, according to everyone, is incomparable. No gallery has made such a great impression on me.”